Publiczne Przedszkole nr 9 "POD PLANETAMI"

 – czyli o kształtowaniu samooceny i wzmacnianiu poczucia własnej wartości

Dobra samoocena to samoocena adekwatna, odnosząca się do realiów - mamy wtedy świadomość swoich mocnych i słabych stron, akceptujemy samych siebie takimi, jakimi jesteśmy. Samoocena jest związana z poczuciem własnej wartości, co oznacza, że uznajemy siebie za osoby wartościowe, znamy swoją wartość. Poczucie własnej wartości nie jest wrodzone. Samoocena rodzi się z postrzegania samego siebie, które rozwinęliśmy w trakcie życia. Korzenie tego procesu tkwią m.in. w sposobach traktowania nas przez rodzinę w dzieciństwie czy kulturze społeczeństwa, w której żyjemy. Kiedy mamy dobrą samoocenę, to myślimy o sobie: "Jestem w porządku", "Jestem OK, nawet gdy popełnię błąd". Jeśli skupiamy się na sobie we właściwy sposób i z troską, jesteśmy prawdziwi w naszych sądach o sobie, nie jesteśmy zarozumiali. Pozytywny obraz samego siebie rozbudza ciekawość świata i pozwala odważnie podejmować nowe wyzwania. Znajomość swoich umiejętności i możliwości pozwala poczuć się pewniej i bezpieczniej w różnych sytuacjach.

Gry i zabawy matematyczne są dla dzieci atrakcyjną formą nauki. Dzięki zabawom matematycznym najmłodsi łatwo przyswajają nowe informacje i doskonalą już opanowane umiejętności w kilku obszarach, m.in. dokonywania pomiarów, porównywania i wykonywania prostych działań arytmetycznych.

Gry i zabawy matematyczne nie powodują u dzieci znudzenia, a wręcz przeciwnie – zachęcają do zdobywania nowych umiejętności i rozwiązywania problemów. Tworzą też atmosferę nauki, której towarzyszą dobre emocje. Jest to bardzo istotne, bo dzięki temu podejmowanie wyzwań intelektualnych kojarzy się dziecku z przyjemnością i nawet dzieci wycofane i bardziej nieśmiałe chętniej biorą w nich udział.

Święta Bożego Narodzenia od lat są wpisane w kalendarz każdej polskiej rodziny. To tradycja, w której wzrastaliśmy, którą pielęgnujemy i w specyficzny dla siebie sposób przekazujemy z pokolenia na pokolenie. Niezależnie od tego, czy jesteśmy wierzący, czy też nie, jest to czas magiczny, niezwykły, zdecydowanie różniący się od innych dni. Dla jednych to okres wytężonej pracy, generalnych porządków w domu, w pracy czy też życiu. Dla innych chwila oddechu, którą należy wykorzystać jak najefektywniej, w zależności od upodobań, zaszywając się w domowym zaciszu, spotykając z rodziną, organizując wypad na narty, do SPA czy też zwiedzając interesujące miejsca.

Różnorodne gry i zabawy stanowią ważny składnik w świecie każdego dziecka. Mogą być jednocześnie atrakcyjną rozrywką oraz środkiem przyczyniającym się do rozwoju konkretnych umiejętności malucha. Określone gry przynoszą też walory wychowawcze. Choć obecnie na topie są niewątpliwie gry komputerowe, to nadal warto zainteresować się klasyką, czyli grami planszowymi.

Nikt już dzisiaj nie kwestionuje, że muzyka wpływa na nasze nastroje i emocje, uspokaja, poprawia nastrój i rozładowuje stres, albo irytuje, pobudza agresje. Okazuje się, że poprzez muzykę bardzo wcześnie możemy wspierać i stymulować zmysły dzieci, a przez to rozwijać ich wrodzone talenty.

Odpowiednio dobrana muzyka pozytywnie oddziałuje już na dziecko w łonie matki, które od dwudziestego szóstego tygodnia słyszy rytm i melodię!

Puzzle i układanki to – od pokoleń - ulubione zabawki z dziecięcego pokoju. Solidne, bezpieczne, opracowane przez specjalistów układanki mogą być świetną propozycją już dla maluszka, który dopiero zaczyna poznawać świat. Jak układanie i dopasowywanie wpływa na rozwój dziecka? Dlaczego warto dawać dzieciom puzzle i układanki?

Bywa, że dziecko czegoś się boi lub czymś martwi, a Ty nie wiesz, jak mu pomóc. Prawdziwym ratunkiem okazuje się specjalnie skonstruowana bajka. Przedstawię kilka wskazówek, które ułatwią tworzenie bajek pomagających rozwiązać problemy Twojego dziecka. Siła tkwiąca w terapeutycznych bajkach bazuje na następujących przesłankach:

„Zostaw, bo wylejesz”, „nie dotykaj, bo stłuczesz”, „daj, ja to zrobię lepiej/szybciej/dokładniej” – stale słyszy przedszkolak. Czy ciągle pomagając dzieciom lub wyręczając je w różnych sprawach, spowodujemy, że staną się samodzielne? Niestety nie! Kierując do dzieci wyżej przytoczone albo podobne komunikaty, nie pozwalamy im się uczyć, a usłyszane przez nie słowa blokują ich działanie i zaniżają wiarę w siebie. Jak zatem wspierać dziecko w drodze ku samodzielności?

W dobie XXI wieku, widok osób korzystających z urządzeń elektronicznych, takich jak smartfon czy tablet, nikogo specjalnie nie dziwi. Na każdym kroku, czy to w autobusie, tramwaju czy w poczekalni u lekarza, napotykamy pogrążonego w wirtualnym świecie osobnika. Co jednak wydaje się być niepokojące, do grupy „smartfonowców” zaliczyć możemy także coraz młodsze dzieci. Już kilkumiesięczne niemowlęta „bawią się komórką”, a 3 -latek, będący prawie ekspertem od obsługi tableta staje się jego właścicielem!

Specjaliści określają dzisiejszych kilkulatków mianem pokolenia kciuka bądź dzieci tabletowych. Pojawiło się również określenie homo tabletis.